Hoopvol vertrek en een koortsvrije aankomst
Door: Rinske voor de Reisgenoten
03 September 2014 | Malawi, Lilongwe
We zijn er! Vanuit de zeer Afrikaanse binnentuin van ons townhotel gaat dit eerste stukje de lucht in, althans dat is de bedoeling.
Gisteren ontmoetten we elkaar op Schiphol en het was meteen duidelijk: we hadden er allemaal heel veel zin in!
Als de volleerde reizigers die we inmiddels zijn slingerden we ons zonder problemen door de douane en arriveerden we keurig op tijd bij de gate. Daar wachtte ons een indrukwekkende verrassing: na een pittige regenbui was er een prachtige regenboog te zien die ons vliegtuig helemaal omspande. Het was helemaal niet moeilijk om dit als een teken van belofte en hoop te zien - en aldus gezegend gingen we het - naar bleek - splinternieuwe vliegtuig in.
Kenya Airways heeft als logo dat ze de trots van Afrika zijn, en dat ze trots waren op deze prachtige kist bleek wel uit het feit dat binnen tien minuten de captain, co-piloot en de purser ons via de intercom lieten weten hoe blij ze waren dat ze ons in dit mooie vliegtuig mochten vervoeren. En inderdaad het vliegtuig was van alle moderne gemakken voorzien en had ook nog eens lekker veel beenruimte te bieden tussen de stoelen. Niet onbelangrijk op zo'n lange vlucht. Onze trotse captain en zijn al een trotse crew konden, alle moderne technieken ten spijt, helaas niet voorkomen dat we tijdens de vlucht ineens behoorlijke turbulentie voor onze kiezen kregen. Nou is dat vrij normaal natuurlijk, maar wel lastig als het precies tijdens het eten komt. Piet goot zijn rode wijn pardoes over zijn (gelukkig oude) spijkerbroek en bij Marjan liet het wijntje nare plekken achter op strategisch zeer ongelukkig gekozen plaatsen op haar t-shirt. Toen de beide slachtoffers hun verwondingen inspecteerden verklaarde Piet dat hij toch wel erg bijbels bezig was geweest door de nieuwe wijn in oude zakken te schenken. Ziezo, de toon was weer gezet!
In Nairobi, waar we om half 6 's ochtends arriveerden, moesten we overstappen op de vlucht naar Lilongwe.
Zo nieuw als het eerste vliegtuig was, zo oud en versleten was deze kist. We maakten een tussenstop in Lusaka waar we vanuit het vliegtuig getuige waren van het laden en lossen van het vliegtuig. Ook onze koffers kwamen voorbij - aan de ene kant een gerusstelling dat ze dus allemaal aan boord waren, maar aan de andere kant hadden we misschien liever niet gezien hoe ermee gesmeten werd. Toen de bagagemannen in de gaten kregen dat ze vanuit het vliegtuig in de gaten werden gehouden onstond er een vrolijk contact. Vooral de man met een schitterend rastakapsel, die als enige taak had het knopje van de lopende band te bedienen, maakte er een hele show van. Toen hij klaar was met zijn zware taak hebben we hem maar even uitgezwaaid...
De aankomst in Lilonge verliep prima, al vroeg de schokkerige landing wel veel van onze zenuwen. Wij spoedden ons naar de terminal, maar dat ging zo maar niet. Voor de deur stond een meneer met een soort pistool in zijn hand die ons sommeerde om allemaal netjes in de rij te gaan staan en ons dan een voor een bij hem te melden. Het pistool bleek een thermometer te zien die in executiestijl op onze voorhoofden werd gericht .
Als er dan een piepje afging mocht je door, en gelukkig: we waren allemaal koortsvrij. Dat deze hele procedure nodig was in het kader van de ebola epidemie begrepen we natuurlijk meteen.
Waarom ze dit buiten deden werd ons pas later duidelijk. Bij de paspoortcontrole bleek namelijk dat er maar 1 hokje open was voor internationale paspoorthouders en aangezien er twee vluchten waren geland was het voor dit hokje erg druk! Bovendien moesten alle paspoorten heel grondig gechecked worden in het traag werkende systeem, waarbij voor sommigen van ons er zelfs nog vingerafdrukken moesten worden genomen. Ik weet wel bijna zeker dat als de ebola controle na de douane zou hebben plaatsgevonden er veel meer kans op hete hoofden had bestaan.
Toen kwam de grootste vraag van onze reis: zou er een bus voor ons klaar staan bij de Avis? Al in maart hadden we gereserveerd en de bevestiging daarvan ontvangen - maar om er zeker van te zijn hadden we veertien dagen voor vertrek er nog maar een telefoontje aan gewaagd. Toen bleek al dat het nogal wat moeite kostte om de reservering in de Lilongwe branch van Avis boven water te krijgen, dus we waren benieuwd.
De man achter de balie bleek dezelfde als die we gesproken hadden, dus dat gaf de burger moed. Echter: hij had maar 1 bus beschikbaar en er was nog een groep die daar aanspraak op maakte. Tja, dan had Avis dus een probleem en was de beste oplossing heel rustig onze poot stijf te houden - en dat lukte. Een uur later kwam er een 15 seater voorrijden en mochten we na inspectie daarin vertrekken. Mochten we al gedacht hebben dat we een beetje anoniem hier konden rondrijden dan konden we dat meteen vergeten: de naam Avis staat in koeieletters op de zijkant van de auto. Malawi here we come!
Het hotelletje waar we overnachten is midden in het oude gedeelte van Lilongwe, en dat is geweldig. Vlak onder onze ramen is de markt en speelt het alledaagse leven zich af. We hoeven dus eigenlijk helemaal de deur niet uit, er valt genoeg te zien. En achter het hotel is dus die tuin waar we vanochtend heerlijk hebben ontbeten.
en waar dit stukje vandaan komt. Morgen gaan we op pad naar ons volgende adres. Tot dan.
Rinske voor de Reisgenoten
Gisteren ontmoetten we elkaar op Schiphol en het was meteen duidelijk: we hadden er allemaal heel veel zin in!
Als de volleerde reizigers die we inmiddels zijn slingerden we ons zonder problemen door de douane en arriveerden we keurig op tijd bij de gate. Daar wachtte ons een indrukwekkende verrassing: na een pittige regenbui was er een prachtige regenboog te zien die ons vliegtuig helemaal omspande. Het was helemaal niet moeilijk om dit als een teken van belofte en hoop te zien - en aldus gezegend gingen we het - naar bleek - splinternieuwe vliegtuig in.
Kenya Airways heeft als logo dat ze de trots van Afrika zijn, en dat ze trots waren op deze prachtige kist bleek wel uit het feit dat binnen tien minuten de captain, co-piloot en de purser ons via de intercom lieten weten hoe blij ze waren dat ze ons in dit mooie vliegtuig mochten vervoeren. En inderdaad het vliegtuig was van alle moderne gemakken voorzien en had ook nog eens lekker veel beenruimte te bieden tussen de stoelen. Niet onbelangrijk op zo'n lange vlucht. Onze trotse captain en zijn al een trotse crew konden, alle moderne technieken ten spijt, helaas niet voorkomen dat we tijdens de vlucht ineens behoorlijke turbulentie voor onze kiezen kregen. Nou is dat vrij normaal natuurlijk, maar wel lastig als het precies tijdens het eten komt. Piet goot zijn rode wijn pardoes over zijn (gelukkig oude) spijkerbroek en bij Marjan liet het wijntje nare plekken achter op strategisch zeer ongelukkig gekozen plaatsen op haar t-shirt. Toen de beide slachtoffers hun verwondingen inspecteerden verklaarde Piet dat hij toch wel erg bijbels bezig was geweest door de nieuwe wijn in oude zakken te schenken. Ziezo, de toon was weer gezet!
In Nairobi, waar we om half 6 's ochtends arriveerden, moesten we overstappen op de vlucht naar Lilongwe.
Zo nieuw als het eerste vliegtuig was, zo oud en versleten was deze kist. We maakten een tussenstop in Lusaka waar we vanuit het vliegtuig getuige waren van het laden en lossen van het vliegtuig. Ook onze koffers kwamen voorbij - aan de ene kant een gerusstelling dat ze dus allemaal aan boord waren, maar aan de andere kant hadden we misschien liever niet gezien hoe ermee gesmeten werd. Toen de bagagemannen in de gaten kregen dat ze vanuit het vliegtuig in de gaten werden gehouden onstond er een vrolijk contact. Vooral de man met een schitterend rastakapsel, die als enige taak had het knopje van de lopende band te bedienen, maakte er een hele show van. Toen hij klaar was met zijn zware taak hebben we hem maar even uitgezwaaid...
De aankomst in Lilonge verliep prima, al vroeg de schokkerige landing wel veel van onze zenuwen. Wij spoedden ons naar de terminal, maar dat ging zo maar niet. Voor de deur stond een meneer met een soort pistool in zijn hand die ons sommeerde om allemaal netjes in de rij te gaan staan en ons dan een voor een bij hem te melden. Het pistool bleek een thermometer te zien die in executiestijl op onze voorhoofden werd gericht .
Als er dan een piepje afging mocht je door, en gelukkig: we waren allemaal koortsvrij. Dat deze hele procedure nodig was in het kader van de ebola epidemie begrepen we natuurlijk meteen.
Waarom ze dit buiten deden werd ons pas later duidelijk. Bij de paspoortcontrole bleek namelijk dat er maar 1 hokje open was voor internationale paspoorthouders en aangezien er twee vluchten waren geland was het voor dit hokje erg druk! Bovendien moesten alle paspoorten heel grondig gechecked worden in het traag werkende systeem, waarbij voor sommigen van ons er zelfs nog vingerafdrukken moesten worden genomen. Ik weet wel bijna zeker dat als de ebola controle na de douane zou hebben plaatsgevonden er veel meer kans op hete hoofden had bestaan.
Toen kwam de grootste vraag van onze reis: zou er een bus voor ons klaar staan bij de Avis? Al in maart hadden we gereserveerd en de bevestiging daarvan ontvangen - maar om er zeker van te zijn hadden we veertien dagen voor vertrek er nog maar een telefoontje aan gewaagd. Toen bleek al dat het nogal wat moeite kostte om de reservering in de Lilongwe branch van Avis boven water te krijgen, dus we waren benieuwd.
De man achter de balie bleek dezelfde als die we gesproken hadden, dus dat gaf de burger moed. Echter: hij had maar 1 bus beschikbaar en er was nog een groep die daar aanspraak op maakte. Tja, dan had Avis dus een probleem en was de beste oplossing heel rustig onze poot stijf te houden - en dat lukte. Een uur later kwam er een 15 seater voorrijden en mochten we na inspectie daarin vertrekken. Mochten we al gedacht hebben dat we een beetje anoniem hier konden rondrijden dan konden we dat meteen vergeten: de naam Avis staat in koeieletters op de zijkant van de auto. Malawi here we come!
Het hotelletje waar we overnachten is midden in het oude gedeelte van Lilongwe, en dat is geweldig. Vlak onder onze ramen is de markt en speelt het alledaagse leven zich af. We hoeven dus eigenlijk helemaal de deur niet uit, er valt genoeg te zien. En achter het hotel is dus die tuin waar we vanochtend heerlijk hebben ontbeten.
en waar dit stukje vandaan komt. Morgen gaan we op pad naar ons volgende adres. Tot dan.
Rinske voor de Reisgenoten
-
03 September 2014 - 18:15
Lidy:
Je bent het nog niet verleerd, Rinske!
Leuk om te lezen.
Groetjes aan allen en leuke voortzetting! -
03 September 2014 - 19:39
Cisca:
Geweldig mensen, heerlijk om weer wat te horen, we hebben er hardop bij zitten lachen. Jij moet je reisverslagen maar eens gaan uitgeven Rinske, daar zijn vast liefhebbers voor. Wij genieten er iig erg van.
Veel plezier verder, we zien uit naar de volgende episode.
Gr. cisca -
03 September 2014 - 22:02
Hans:
Heerlijk zo'n verhaal te lezen waarbij je de scenes als het ware voor je ogen ziet gebeuren. -
03 September 2014 - 22:33
Coby :
Gelukkig allemaal goed aangekomen, Rinske heeft er weer een mooi verhaal van gemaakt.
Ik kijk alweer uit naar de volgende belevenissen. -
03 September 2014 - 23:28
Dick Drayer:
Mu li bwanji? Auw, wat heerlijk stomen de herinneringen door mijn aderen, bij het lezen van je bericht. Lekker om op deze manier 'mee' te reizen. Tionana!
-
04 September 2014 - 21:16
Bé Steenbergen:
Het begint weer goed! Als Rinske zo doorgaat wordt het weer een gedenkwaardig dagboek. Een vraag: aan de rechterkant van de website strijden vrouwen van allerhande leeftijdscategorieën om mijn aandacht! Hoort dat ook bij de reis?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
